PTASIA GRYPA: ZAPOBIEGANIE PRZEZ CZYSZCZENIE

Wirus może zostać przeniesiony do kurnika na różne sposoby, którym można zapobiegać dzięki starannemu zachowaniu higieny. Hodowcy powinni przede wszystkim zwracać uwagę na następujące możliwe ścieżki przenoszenia.

Największym nosicielem wirusa jest dzikie ptactwo. Nie da się w 100% uniknąć wlatywania zarażonego ptactwa nad obszar fermy. Zakażone osobniki mogą pozostawiać na fermie odchody, pióra, zakażone resztki pokarmu. Nawet jeżeli obszar fermy jest „nie atrakcyjny” dla dzikiego ptactwa, ponieważ nie ma tam leżącego wolno pożywienia, to ptaki i tak mogą go tam szukać. Zakażone zanieczyszczenia mogą być następnie przeniesione do kurnika przez ludzi, urządzenia i maszyny lub przez wiatr. Składy paszy, wiaty na urządzenia i maszyny oraz same budynki kurników powinny być zabezpieczone przed dostępem dzikiego ptactwa. Podobnie drzwi i bramy do kurników powinny być zamykane, aby zapobiec wlatywaniu do środka ptaków.

Kolejnym źródłem przenoszenia wirusa ptasiej grypy mogą być pojazdy dostawcze wjeżdżające na teren fermy. Szczególnie, jeżeli są to np. dostawcy, którzy kursują pomiędzy takimi obiektami. Takie pojazdy mogą przenosić wirusa na plandece, karoserii lub na bieżnikach opon.

Dodatkowe zagrożenie może pochodzić od ludzi. Każda osoba, która dostaje się na teren fermy, włącznie z samym właścicielem, członkami rodziny i pracownikami, może nawet nieświadomie przenieść wirusa ptasiej grypy np. na skórze, włosach lub na ubraniu i na butach. Wirus może być przeniesiony z paszą, ze słomą lub sianem, na urządzeniach i maszynach oraz na zakażonym jedzeniu.

Właśnie dlatego konieczne i ważne jest oddzielenie strefy zewnętrznej „brudnej” od strefy wewnętrznej „czystej”. Pomiędzy tymi strefami ustanawia się „śluzy” zaopatrzone w sprzęt czyszczący i dezynfekujący, aby mieć pewność, że wirus pozostanie na zewnątrz.

Pomimo wszelkich podjętych przedsięwzięć zapobiegawczych wirus ptasiej grypy może się kryć wewnątrz samego kurnika. Tak może się dziać w przypadku, kiedy np. początkowo tylko kilka sztuk drobiu zostało zainfekowanych, ale uszło to uwadze hodowcy, bo np. stado było już gotowe do uboju i zostało wywiezione. Właśnie dlatego konieczne jest każdorazowe dokładne mycie i dezynfekcja kurnika między wymianą stada.

Najlepszym rozwiązaniem jest zorganizowanie pracy kurnika tak, aby dostawy oraz opróżnianie odpadów z kurnika odbywało się poprzez linie przesyłowe (paszociągi, automaty paszowe, taśmociągi, etc.) lub przez rampy. Dotyczy to zarówno dostaw młodych zwierząt, pasz, wszelakich urządzeń, jak i odbioru jaj, wywozu żywych ptaków do ubojni oraz wywozu ptaków padłych. Dlatego korzystnie jest posiadanie dostępu do urządzeń myjących wysokociśnieniowych z podgrzewaniem wody w rejonie ramp załadowczych i wyładowczych.

Jeżeli zachodzi konieczność, aby na teren fermy wjeżdżały pojazdy, zaleca się rozdzielenie i specjalne oznaczenie dróg wjazdowych i wyjazdowych.  Jest to o tyle ważne, że użycie myjni do podwozi, bram i mat dezynfekcyjnych jest o wiele bardziej efektywne, kiedy drogi wjazdu i wyjazdu są rozdzielone.

Myjnie do podwozi i bramy dezynfekcyjne powinny być zlokalizowane możliwie jak najdalej od obiektów inwentarskich. Powinno się tez zwrócić uwagę na dominujące w okolicy kierunki wiatru, ponieważ krople i mgła wodna również może przenosić wirus do wnętrza kurnika.

Plan oraz dokładność czyszczenia terenów zewnętrznych także ma duże znaczenie. Obszary pomiędzy budynkami powinny być zamiatane zamiatarkami, prowadzonymi ręcznie lub z napędem silnikowym. Urządzenia te znacznie przyspieszają pracę oraz podnoszą jej efektywność usuwając więcej zanieczyszczeń i kurzu w porównaniu ze zwykłą miotłą. Ich użycie radykalnie zmniejsza nakład pracy. Tam, gdzie mamy do czynienia z gładkimi twardymi powierzchniami można też użyć odkurzacza uniwersalnego (na sucho/mokro). Mechaniczne sprzątanie fermy sprawia, że dzikie ptactwo nie ma po co tam lądować, bo nie znajdzie tam pożywienia. Wpływa to w znacznym stopniu na ograniczenie ryzyka infekcji.

W matach regularnie musi być wymieniany czynnik dezynfekujący. Również regularnie czyszczony powinien być obszar wokół mat.

Nowoczesne kurniki są oddzielone od otaczającego obszaru za pomocą śluz dezynfekcyjnych. Każda osoba, która wchodzi do kurnika musi tam wziąć prysznic i zmienić odzież. Zadania tego typu śluzy są spełniane w sposób prawidłowy tylko, kiedy obszar wewnątrz kurnika tzw. obszar „czysty” nie jest objęty skażeniem.

Proces czyszczenia stref wejściowych do kurnika musi być przeprowadzony najpierw w strefie „czystej”, a następnie w strefie „brudnej”. Skutecznym i oszczędzającym czas rozwiązaniem jest użycie w strefie „czystej” np. parownicy i odkurzacza uniwersalnego. Parownica sprawdza się bardzo dobrze przy czyszczeniu ścian, posadzek, pryszniców, mebli, szafek pracowniczych, a nawet butów. Do posadzek w strefie „brudnej”, tj. przebieralnie, szatnie, ustępy, prysznice, pomieszczenia administracyjne korzystne i oszczędzające czas jest użycie szorowarki pracującej z wodą i detergentem.

Urządzenia utrzymania czystości oraz inne narzędzia i buty robocze nie powinny opuszczać kurnika. Tylko odzież robocza może być wynoszona na zewnątrz, ale musi to się odbywać w specjalnych pojemnikach. Jeżeli na fermie występują duże ilości odzieży roboczej do prania, zaleca się wydzielenie specjalnej pralki z przeznaczeniem tylko do tego zadania.